- сонадай
- үст. сөйл. Анадай; алыс, әудем (жер). «Уазик» ажылдап келіп, ойқастай бұрылды да, шиқ етіп с о н а д а й жерге тоқтай қалды (Ә.Асқаров, Таңд., 360).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.
